Compensatie in tijd, niet in geld, dacht ook werknemer zelf
Appellant/werknemer heeft aangevoerd dat hij een dienstverband met werkgever/geïntimeerde had van 48 uur per week maar dat hij in de jaren 2009 en 2010 gemiddeld wel 55 uur per week werkte. Zo vordert hij over die jaren uitbetaling van 7 overuren per week. Hij vindt ook dat op het dienstverband de CAO van toepassing is. Zodoende maakt hij aanspraak op betaling van niet afgedragen pensioenpremies, loonsverhogingen, eindejaarsuitkeringen en teveel ingehouden bedragen wegens arbeidsongeschiktheid. Het hof overweegt als volgt, na eerst bewijstechnisch een en ander op te merken:
9. (…) Uitgangspunt is dat degeen die stelt een recht (een vordering) te hebben bij betwisting daarvan door de wederpartij de grondslag van dat recht (die vordering) dient aan te tonen. Dat geldt ook met betrekking tot de door [appellant] gestelde vordering ter zake van gemaakte overuren.
Dit spreekt hier te meer nu in artikel 4 van de concept arbeidsovereenkomst van partijen en de (door [appellant] bij inleidende dagvaarding overgelegde) uitgewerkte versie daarvan, staat vermeld dat in het salaris “alle overuren bij het loon [zijn] inbegrepen. Er worden dus geen overuren uitbetaald” en verder in de tweede versie, naar aanleiding van een opmerking op de eerste versie, is opgenomen dat de werkweek maximaal 60 uur bedraagt…. Lees meer
Bron: Juridischdagblad.nl
