De bestuursrechter in Haarlem heeft op 1 mei 2012 geoordeeld dat de minister van Veiligheid en Justitie terecht een groot aantal stukken uit de strafdossiers van de oorlogsmisdadiger Klaas Carel Faber Faber en uit correspondentie met Duitsland niet aan de openbaarheid prijs heeft gegeven.
Eiser had om inzage verzocht op grond van de Wet openbaarheid van bestuur. Het gaat om stukken uit de strafprocedures in 1947 en 1948 van Faber bij het Bijzonder Gerechtshof te Leeuwarden en de Bijzondere Raad van Cassatie. De openbare uitspraken van deze instanties had de minister eerder al verstrekt. De rechtbank heeft nu beslist dat de in die uitspraken genoemde namen van getuigen en slachtoffers ook kenbaar moeten worden gemaakt. Die namen zijn immers in het proces destijds ook openbaar geworden. Hetzelfde geldt voor de namen van de advocaten van Faber.
De overige stukken uit de strafdossiers van Faber hoeven niet te worden verstrekt om de eenvoudige reden dat de Wet bescherming persoonsgegevens en de Wob bepalen dat strafrechtelijke persoonsgegevens niet mogen worden vrijgegeven.
Een tweede cluster documenten waar eiser om had verzocht, is correspondentie tussen de Nederlandse en Duitse autoriteiten over de mogelijkheid de straf van Faber nog ten uitvoer te leggen. Het overleg hierover is nog gaande. De rechtbank vindt de opstelling van de minister om geen correspondentie met een ander land over een lopende strafzaak openbaar te maken, aanvaardbaar. Als de minister in dit geval deze correspondentie openbaar zou maken, zou dat de betrekkingen met Duitsland kunnen schaden. Dit is volgens de rechtbank een redelijke grond om openbaarmaking te weigeren.
Eiser had ook verzocht om verstrekking van de brieven en e-mails van burgers aan de minister over deze zaak. Ter bescherming van de persoonlijke levenssfeer van deze mensen, blijven deze stukken echter in het dossier van de minister. Wel moeten de zakelijk geformuleerde antwoordbrieven van de minister geanonimiseerd aan eiser worden gegeven.
Het laatste cluster documenten zijn interne stukken van het ministerie. Ook die hoeven niet aan eiser te worden verstrekt. Ze bevatten in dit geval persoonlijke beleidsopvattingen. Ambtenaren zijn tegen openbaarmaking daarvan beschermd.
Bron: Rechtspraak.nl
