Bij de beëindiging van een relatie (huwelijk of samenwoning) moeten veel zaken geregeld worden: een van beide partners wil of moet het huis verlaten, de inboedel moet verdeeld worden, er moeten afspraken gemaakt worden over de financiën, etc. En als er kinderen zijn dan zal bepaald moeten worden bij welke ouder de kinderen gaan wonen, hoe vaak er contact zal zijn met de andere ouder en hoe de kosten worden verdeeld.
Een echtscheiding of verbreking van de samenleving gaat dan ook vaak met veel emotie en soms ook woede gepaard. Een zogenaamde ‘vechtscheiding’ kan dan het gevolg zijn, vooral als één van beide partners het niet eens is met de beëindiging van de relatie, als er een nieuwe partner in het spel is, of als er sprake is van alcohol of drugsgebruik. De woede naar de andere ouder kan dan zo groot zijn, dat afspraken maken over de kinderen niet mogelijk is, of dat eenmaal gemaakte afspraken later niet meer worden nagekomen.

Er ontstaat dan een machtsstrijd tussen de ouders, waarbij de kinderen als wapen worden ingezet. Want waarmee kun je een ouder het meest kwetsen? Door het weghouden van de kinderen!
De ene ouder (meestal de moeder, waar de kinderen ook wonen) laat dan bijvoorbeeld bewust of onbewust negatieve emoties ten opzichte van de ander ouder (meestal de vader) merken aan de kinderen, spreekt negatief over de vader in het bijzijn van de kinderen, maakt communicatie over de kinderen onmogelijk, of werkt niet mee aan de omgangsregeling, zelfs door te stellen dat de kinderen dat zelf niet (meer) willen. Kinderen voelen zich dan verplicht om voor één van beide ouders te kiezen. Dat willen kinderen echter helemaal niet. Kinderen kennen namelijk een grote loyaliteit richting beide ouders. Om niet te hoeven kiezen, gaan kinderen daarom mee in die negatieve verhalen en het negatieve beeld over de andere ouder. De kinderen gaan dan uiteindelijk ook geloven dat de andere ouder slecht is, willen niet meer naar die ouder toe en weigeren vervolgens ook elk contact met die ouder. Dit noemt men ouderverstoting of oudervervreemding. Na de beëindiging van een relatie krijgt ongeveer 33% van de kinderen in Nederland met ouderverstoting te maken en in 90% van de gevallen is het de vader die wordt verstoten.

De wet geeft ouders met gezag de bevoegdheid en de plicht om hun kinderen op te voeden. Uitgangspunt daarbij is dat het in het belang van de kinderen is om contact te hebben met beide ouders. Kinderen hebben dan ook het wettelijk recht op een gelijkwaardige verzorging door beide ouders. De wet verplicht ouders ook om de ontwikkeling van de banden met de andere ouder te bevorderen.

De ouder die de kinderen bewust of onbewust bij de andere ouder weghoudt, of de omgang op andere wijze frustreert, handelt dan ook in strijd met de wet en zeker niet in het belang van de kinderen. Problemen bij de omgang, zeker als sprake is van ouderverstoting, zijn zeer schadelijk voor de kinderen, die daardoor allerlei gedragsproblemen kunnen gaan vertonen en achterstanden kunnen oplopen. Zelfs op latere leeftijd kunnen deze kinderen nog veel problemen ondervinden, zoals psychische klachten, angsten, depressies, alcohol- of drugsmisbruik, etc.

Vragen of hulp

Het is dus van groot belang op problemen bij de omgang op de juiste wijze aan te pakken. Wij hebben hier veel ervaring mee en wij kunnen u hierover dan ook uitvoerig adviseren en als het nodig is voor u procederen. Neemt u dan ook gerust contact met Helderecht Advocaten op: 055 – 521 24 91.

mr. Marc Molenaar